Vrijdagnacht was het tijd om de helden van Deep Medi Musik in de Melkweg, Nederland te verwelkomen. Short voor Deep Meditation, wat meteen duidelijk maakt wat verwacht kon worden: dubgeluiden alsof ze van een goedkeurend knikkende Scientist zelf komen , soundscapes die zich langzaam ontrollen, en daar bovenop de allesoverheersende bas. Een constante variatie aan geluidsgolven, baslijnen en voortstuwende beats die je keihard in een flinke audiotrip schoppen, om er helemaal gedesorienteerd uit te komen.
Kromestar helaas gedeeltelijk moeten missen omdat ik na welgeteld vier minuten al stond te leunen tegen pilaren die achteraf er helemaal niet bleken te zijn, en een beetje buitenlucht toch wel een must was. Chronisch gebrek aan slaap, overpriced Guinness en hele nare Falafel matchen voor geen meter, en dat is balen, want het broertje van Skream deed het 'm hárd.
Verder speciale aandacht voor Mala, die eigenhandig een emmer spiritus op het vuurtje tyfte. Gewoon, door het publiek perfect aan te voelen, de één na de andere banger op te zetten. Hij deelde uit, het volk vrat vol overgave, en het was goed. Én speciale aandacht voor de geluidsmannen in de Melkweg, die de kunst van het afstellen snappen. Niks piep, niks ruis, gewoon een bas die je letterlijk door je keel voelde gieren. In tegenstelling tot sommige zalen, want het aantal frequenties dat ik waarschijnlijk nooit meer zal horen is inmiddels al op een gemuteerde hand te tellen. : (
Volgende keer weer, maar dan in de Domstad. Want dat station pit toch het best! =D
No comments:
Post a Comment