Durbuy.

Ik ben geslaagd, en tot dusver is het de grootste anticlimax van het jaar. Waar het Havo-diploma nog vergezeld ging van naieve dromen, feesten en grote oogjes die de toekomst inkeken, was dit gewoon dat: het einde van een jaar stressen, het pareltje in de zwijnentrog, het kersje op een gigantische hoop mest. Niet gek gezien het feit dat van de 30 scholieren er gemiddeld 5 aanwezig waren, en er in de Havo-klas zelfs iemand ongezien de pijp uit wist te gaan, en het pas na een kleine 2 weken op begon te vallen. D:

Nu zwem ik echter in zeeën van post-examen tijd, en voel ik me steeds onbestemder. Er zijn veel, veel keuzemogelijkheden. Geschiedenis alleen al kent talloze potentiële studiesteden, en dan is er nog de vraag of dit weer slechts een filler-opleiding is, of dat dit écht mijn keuze wordt.

Dus fuck dat. Ik doe wat iedere luie student zou doen: ik ga met een tent en rugzak richting België, en daar genieten van de overdaad aan niets. Richting de Ardennen, nabij Durbuy (met de kleinste stadskern van België! Fuckin' A!), om daar te lezen, ongestoord de walgelijke toerist uit te hangen, en rustig richting studiekeuze te kabbelen.
Dat met veel veels-te-tamme koeis ,opgepoetste middeleeuwse kastelen en rafters all over the place.

Niet zo avontuurlijk als mijn hele oorspronkelijke 'lsd likken op de Reeperbahn in Hamburg'-plan, maar het komt in de buurt! Kleine stapjes! Hoera!

Volksfeescht!

De Pigeon Detectives zijn héét. Op dit moment het nieuwe wank-object van de heren van NME, en als je ze ziet is dat niet verwonderlijk. Leren jackies, stoïcijnse basgitaristen, en een zanger die het podium als zijn persoonlijke apenkooi ziet. De muziek bestaat uit de dezelfde trog van waaruit bandjes als de Bromhead Jackets en The Rifles ook schrokken: licht-verteerbare overblijfsels van de Kaiser Chiefs, gebracht met een flinke hoeveelheid overredingskracht.

Dat die formule nog altijd werkt bleek gisteravond in de Ekko, waar hordes post-pubers enthousiast op elkaar in stonden te beuken. Aangevoerd door de zanger werd er gesprongen bij het leven, werd het podium keer op keer bestormd (eraf springen bleek lastiger), en was het één grote orgie van hippe krullenbolletjes die niet wisten hoe ze het hadden.

Feest! Krullen! Jawel! Foto door Derek Djons, 3voor12. Jeweetzelf.

Jammer alleen van die tweedeling van de zaal. Waar ondergetekende zijn shirt naderhand uit kon wringen, en onvrijwillig lichamelijk contact gehad met een heel legioen aan indie-krullenbolletjes, bleef de andere helft van de zaal er akelig koel onder. Hoe retestrak het ook gebracht werd: de 'aanstekelijke gitaarbandjes'-golf lijkt nu toch echt zijn langste tijd gehad te hebben. Al kan het ook zo'n drum&bass verhaal worden, en wordt vanaf nu het genre de komende 15 jaar door 'kenners' doodverklaard, terwijl de artiesten steeds hardnekkiger navelstaren om dat te negeren.

Oh well. Nu in Limburg (dit stuk is getypt in de trein heen), en dingen zien er zonnig, heel zonnig uit. Tot aan de 15de, waarschijnlijk. Maar hey! Datkomtlater!

Examens 2007: de terugblik

En het zit erop! Na een goed half jaar vertoeven in de meest demotiverende omgeving denkbaar (denk: wit, beton, scooters tot zover het oog reikt), zit ik nu weer als vanouds op mijn luie bips te niksen. De examens zijn achter de rug, en het grote stressen en zelfverwijten begint. Zelfverwijten omdat ik -ook als vanouds- door mijn eigen toedoen geen idee heb óf en hóe ik ga slagen, en dat mákkelijker had kunnen voorkomen door daadwerkelijk iets te dóen.

Samenvatting:
- Twee 'wel goed, laat het alsjeblieft een 5,5 zijn' examens (M&O en *gasp* economie).
- Twee examens waarbij ik achterlijk snel weg was en dat nu berouw want misschien bestaat er een miniscule kans dat ik een compleet blad heb genegeerd oh god (Nederlands en Engels).
- Twee examens waar ik normaal gesproken goed in ben, maar waar de makers erin geslaagd zijn om íeder slecht onderdeel van de vakken in 25 vragen helemaal uit te wringen (geschiedenis en aardrijkskunde)
- En één examen waar heel Nederland een 8 of hoger voor heeft gehaald. Behalve ik. Ik viel bijna om van de stress, was de meest elementaire wiskunderegels vergeten, stond drie keer te vroeg op en tekende uit pure wanhoop maar een olijke dino:

18.

Wiskundig Antwoord op vraag 18. Jeweetzelluf.

Maar goed! Moet gehaald zijn, met een kunstig sprongetje en de hakken nét over de sloot!

Verder trekken de dagen zich heerlijk loom voorbij. Geen ritme, Animal Crossing tijdens het werk ("oh sorry, wat zei u? Ik ving een carp! Carpe carp!") en wanhopig een hobby zoekend om de dagen tot 2 juni door te komen. Maar daarover meer later! Zodat ik weer een complete post kan wijden eraan, en dit ding daadwerkelijk geupdate wordt!