Inked.

Inmiddels al hopeloos achterlopend maar dan toch: mijn eerste tattoo zit er!

Om meteen alle vragen te beantwoorden (die al tig keer door wildvreemden (sociaal contact D:!) gesteld zijn)). Nee, het doet geen pijn. Ja, het zetten voel je wel. Ja, ik ben er tevreden mee. Nee, hij mag niet gelikt worden. (het stond echt op een site over verzorgingstips, dus ik neem aan dat het een probleem is waar iedereen dagelijks tegenaan loopt).

Qua pijn kun je het vergelijken met een idioot die in een moshpit staat, daarbij vergeet dat hij een brandende sigaret in zijn hand heeft, en vol over je arm rauscht. Even doorbijten, daarna merk je het niet meer, en wordt het zelfs interessant. Kan aan mijn duistere, met leer-en-kettingen behangen, kant liggen, maar ik betrapte me erop dat ik eigenlijk alleen maar zat te 'hihi! als je daar inkt, begint mijn hand te trillen! wat stoer!'-en, als een 43-jarige huisman die per ongeluk in een darkroom terechtkomt en alles met een stralende lach ondergaat. Ofzo.

Dit is 'm dan. In al zijn psychedelische glorie. De schat.

Maargoed, voor iedereen die om een goede shop verlegen zit: bij deze een schaamteloze plug voor Gekko Tattoos. Het zit dan wel in het afvoerputje van Nederland, de clientele bestaat dan wel uit Duitsers die 'ze kaffeeshop' zoeken en plaatselijk grut wat hun voorletters in hun nek willen, omdat ze het anders dreigen te vergeten bij hun inschrijving op het CWI.

Maar toch: die gasten weten heel erg waar ze mee bezig zijn én bezitten complete kunstwerken op hun lichamen. Vaak kun je tattooeerders wel redelijk inschatten aan de hand van hun eigen inkt, en dat gaat hier ook keihard op. Daarbij straalt het gewoon het idee uit dat je in een soort van verknipte, extreem steriele huiskamer zit, waar toevallig een gigantische toonbank in geflikkert is, wat ervoor zorgt dat je het hele proces met een grote grijns op je mik ondergaat.

Dus ja. Gewoon even mailen, en daarna 3 uur reizen. Het is het waard.