De hele lente bezig geweest met me verheugen op de onofficiële start van het festivalseizoen: Rebellion Amsterdam. 2 dagen lang in de Melkweg leven, tussen schurftige crustpunks, hanenkammen, wat verdwaalde skinheads (die bij iedere 2 stappen moeten uitleggen heus niet een brandbom op een AZC te willen gooien. Gotta love 'em), de hondsdolle vuilnisbakkenhonden van eerdergenoemde crustpunks, bier in halveliter formaat en veel, heel veel lawaai.
Vooral van bands waarbij mijn vader (mits midlife-crisis) met gemak tussen had kunnen staan, maar namen als The Business, The Exploited en UK Subs zijn toch genoeg om een klein zuchtje van opwinding te slaken. Tenminste, als je mínstens een week lang jezelf 'working class hero' hebt durven te noemen, voordat je besefte dat je een schattig yuppenkind was en je een gegronde angst had voor alles met luipaardprint-meubels, nep marmeren tegels in de woonwagen en een vreemde voorkeur voor 'Destinie' als doopnaam.
Maar goed, nu blijkt er opeens iets te zijn als examens. Waardoor Pinkpop, en de Arctic Monkeys en Gogol Bordello (en vast heel veel anders, maar meer dan dat heb ik niet meegekregen) er ook niet inzitten. Darn.
Kortom, de 'oh god wat doe ik om 2 uur hier en waarom begin ik niet eerder'-werkhouding zich nog even door, en dus ben ik de komende weken ook bijzonder druk met het leven van een kluizenaarsbestaan. Dieptepunt qua activiteit. Niet slaan, tenzij het een pets in het gelaat is, om mij tot mijn zinnen te laten komen en tot twee dagen voor de examens in de Efteling te laten overnachten.
Oh, en Something Awful heeft weer bewezen dat het internet met afstand de meest afstompende plek ooit is. Nadat lamlendigheid menig jongensdroom de grond in heeft gestompt, door het staren naar een beeldscherm de magische -6-aan-beide-ogen grens bereikt is (weg F16-ambities), en Nickelodeon niet meer bekeken kan worden zonder terug te denken aan Rugrats..fanart is er nu dit.
Doei.
No comments:
Post a Comment