Lowlands 2007!

Oh wów, Lowlands! Inmiddels is mijn ribbenkast niet meer Werthers Originals-kleurig, slaat mijn stem niet over naar treurig gepiep bij het minste of geringste, en heb ik niet meer de ziekelijke neiging om zomaar praatjes te maken met wildvreemden op straat, want dat doe je alleen als je dement, dakloos of speciaal bent. Of op Lowlands.

Dit jaar was Lowlands er één van de volksfeesten en ontdekkingen. Er werd gemosht, gepolonaist en massaal gecrowdsurfed bij Mala Vita (denk Gogol Bordello, met Italiaanse playboycharme!), Justice werd letterlijk verafgood door Duitse technonichten, C-Mon & Kipsky waren verschrikkelijk stoer en haalden de complete Nederlandse muziekscene op het podium (en overal hoorde je mensen roepen dat zíj ze nog zagen toen ze alleen een draaitafel en een zaaltje van 120 man hadden, uiteraard) en het meest los ging het eigenlijk bij de hiphopdingen. De hele dag zaten de hiphopkids verloren naast de twaalf punkers en negen metalheads (die zich ook afvroegen of 130 euro uitgeven om Motorhead te zien wel écht zo'n goed plan was), tot het Top Notch anderhalf uurtje.

Opeens stond er een tent vol met Freshcotton-shirts te kijken naar Salah Edin ("WHOLLAH, ZIJ DENKEN DAT IK MOHAMMED B BEN, EN IK WEET MAAR NIET WAAROM, TAZ") die begon en Typhoon die eindigde met een volledig murw gebeukt publiek. Waarna de volledige crew het publiek inging, en Jawat zelfs kwijt raakte. Briljant!

Daar tegenover stond bijvoorbeeld de complete zaterdagnacht. Mojo was zo tof geweest om de X-ray in te ruimen voor een Dubstep-nacht van jewelste, en dat was wel zo netjes. Het is en blijft één van de weinige écht spannende nieuwe genres van deze maand, en dat werd nog even bevestigd door Shackleton. Opeens veranderde de meest intieme loods van Lowlands in een volledig eigen universum, waarin een kleine driehonderd man hun feestje vierden. Een extreem minimalistisch, duister, op je onderbuik-drukkend feestje welteverstaan, want het ging díep.

(En toen kwam Mary-Anne Hobbs, en die sprong wat, miste de helft van haar overgangen, sprong nog wat, en ging halverwege maar over op de grime, voor de twee-en-een-half-neger in het publiek. Dat was ook leuk!)

Mary-Anne met 2000 euro aan apparatuur. What a card! :)

Verder zijn alle acts die meer dan vier nullen vroegen om er te staan héél erg vermeden, heb ik een complete comedy-show in heel slecht Engels vertaald voor een verdwaalde Schotse (want waarom zou je in gódsnaam Tool gaan zien, als je ook die ene kale van de Lama's over vreemdgaan kan horen praten?), was Sonic Youth echt heel erg goed en bejaard en was de camping als vanouds een teringbende.
Sinterklaas was er, er werden vuilniszakken met water op iglotentjes gelanceerd (wat ongeveer hetzelfde effect had als een clusterbom op een Soedanese plaggenhut gooien, maar dat terzijde), er liep een meisje volledig van de wereld de potloodventer uit te hangen, en mijn buurman (en metgezel, partner in crime en egoistische cunt) had hele slechte seks, op het moment dat ik eindelijk in mijn happy place zat om 5 uur 's nachts. Niet met het exhibionistje, dat niet.

Het was goed. Volgend jaar weer. En foto's heb ik niet, maar die jat ik de komende tijd her en der wel van de twee miljoen cameraploegen die stonden te wachten op bevallige jongentjes en meisjes die modderorgies gingen houden.

Doei!