Het gave van België is dat het niet doet aan concessies. Er is niet zoiets als een béétje België. Je komt de grens over en -BAM- gaten in het wegdek, een frietkot en plotselinge heuvels vanuit het niets. Alsof ze het erom doen, want omgekeerd is het ook zo. Als je eenmaal door de lieve, lieve industrie van Luik heen bent (echt! Fabrieken die er gezellig uitzien! Het kan!) race je opeens met een rotvaart naar beneden, en knal je met 140 kilometer per uur de grens over, zo de deprimerende geasfalteerde wegen en blauwe borden-landschappen in.
Uiteindelijk duurde het allemaal nogal voordat we onderweg waren, maar de oorspronkelijke plannen stonden. Helemaal niks doen, behalve lezen, slapen, poolen en de toerist uithangen, want dat kan daar. Werkelijk ieder kuttig dorp heeft naast een kerk, een friettent en een basisschool minstens 30 kunstig gebouwde krotjes, drie chateaus en twee grotten. Tel er ook nog eens een stuk of wat Tweede Wereldoorlogmusea bij op (niet gezien, maar in staat om morgen even op en neer te rijden om drie kogelhulzen en een vergaande helm aan te raken), en je zit góed.
Beste voorbeeld daarvan is Durbuy. Het hoe en wat weet ik niet, maar wél is het 't dorp met de kleinste dorpskern (en patsen dat ze ermee doen), en is het hele dorp vergeven van de steegjes, straatjes die volgestouwd zijn met bier en handgemaakte aardewerk en idiote nisjes die geen direct doel dienen dan toeristen nog 3 minuten langer er rond laten dolen.
Durbuy. Veel levendiger dan deze wanky compressed jpeg krijg je het niet!Zo zijn er tientallen dorpen, die weer aan stroomversnellinkjes liggen, die weer naast gigantische rotsmuren kabbelen, die weer omgeven zijn door bossen, en oh god ik wil terug. Gaat ook gebeuren, want ook al doen ze op de universiteit niet aan gekkigheid als herfst-, lente-, pinkster-, mei- en paas-vakanties, toch moet een flink weekend rondbanjeren in de middle of loving nowhere erin zitten. Wie mee wilt moet maar roepen, kans is alleen groot dat het onverhoopt december wordt, en het nieuwe jaar gevierd wordt met een La Chouffe en een bergpoema die over onze ontbindde lichamen heen pist.
Jeuh!
2 comments:
TVP. 8-).
Je hebt gelijk wat betreft België. Ik heb Liège en alles eromheen (niet álles eromheen, want dat zou heel België betekenen, wat zeg ik, de hele wereld, het UNIVERSUM, ehh juist ja) ook een keer als gezellig bestempeld. Het heeft iets schijnbaar (bíjna familie) ongrijpbaars (familie van de jodenbaars) en dat ongrijpbare laat je niet meer los. En vervolgens begraaft het ongrijpbare je in een rioolbuis of stopt je in een kelder. Oh wacht dat waren Dutroux en die andere Jean-Jaques.
Post a Comment